حضرت آیه الله خامنه ای

* مهدى موعود (عج)  مظهر رحمت و قدرت و مظهر عدل الهى است.
* توسل و توجه و ارتباط قلبى با آن حضرت موجب عروج و رشد روحى و معنوى انسان مى شود.
* ایمان و اعتقاد به امام زمان مانع از تسلیم شدن است.
* نیمه شعبان، عید بسیار بزرگى است که جهان چشم انتظار مولود مبارک و معظم آن و بشریت تشنه رهبرى و هدایت اوست.
* وجود مقدس امام زمان وعده الهى و مصداق لطف خدا بر انسانیت و بشریت است.
* او مستوره و نمونه اى از اولیا و اصفیا و انبیا و برجسته ترین بندگان خداست.
* ملت ما باید روح انتظار را در خود زنده کنند.
* روز ولادت مهدى موعود (عج)  حقیقتاً روز عید همه انسانهاى پاک و آزاده عالم است.
* امروزه وجود مقدس حضرت حجت (عج) در میان انسانهاى روى زمین منبع برکت علم، منبع درخشندگى، زیبایى و همه خیرات است.
* ما به زمان ظهور امام زمان (عج)  این محبوب حقیقى انسانها نزدیک شده ایم زیرا معرفت ها پیشرفت کرده است.
* ان شاءالله همه این توفیق را پیدا کنیم که روزى در رکاب آن بزرگوار باشیم براى خدا تلاش و مجاهدت کنیم در مقابل چشم آن بزرگوار در راه خدا جانمان را از دست بدهیم و به فیض شهادت برسیم.

با او که بیش از همه دوستش دارم !!

وقتی که عقربه های ساعت از دوازده می گذرد ، وقتی زمین آرام می شود ، وقتی که با ستاره ها و خلوت شب تنها می شوی،وقتی روزگار آنقدر با تو غربه می شود که مدام احساس دلتنگی می کنی، آن وقت احساس می کنی نسیم خنک شب برایت پیامی آورده.

  پیامی که عطر دل انگیز وجود دوست را به همراه دارد. پیامی که پر است از عطر یاس و نرگس . پر است از قطره های ناب گلاب و پر است از لحظه های شیرین پرواز . شب است و سکوتی دل انگیز و پر از راز همه جا را فرا گرفته است...و این سکوت با نام و یاد تو، پرمعنا می شود.

سکوت شب به من می آموزد که چگونه با مولایم در خلوت خویش، حرف بزنم.راستی چه گفتم؟از چه حرف زدم؟مگر می شود! من با مولا ...من با مولایم حرف بزنم؟... نمی دانم چگونه از این خلوت بنویسم . تا  می نویسم  « من با امام زمان ... »     اشک ها سرازیر می شوند .

آقا جان ! کاش می شد دست های شما را که برای دوستی دراز شده، بگیرم و ببوسم ! کاش می توانستم سرم را در آغوش شما که مهربانتر و گرمتر از آغوش مادر است بگذارم و زار زار گریه کنم ! برای خودم !

، برای تمامی لحظه هایی که دلتان را با کارهایم آزردم ، برای تمام شب هایی که برایتان دعا نکردم ؛ برای تمام صبح هایی که به شما سلام نکردم ؛ برای تمام خوبیهایی که از شما رسید و من به خودم نسبت دادم ؛ برای تمام بدی هایی که به واسطه شما از من دور شد و نفهمیدم ؛ برای تمام نعمت هایی که به من دادید و قدر آن را نشناختم...برای تمام ... .

یا صاحب الزمان ! مرا ببخش .

دستم را بگیر !که اگر دست لطف و مهر شما،لحظه ای از دستانم جدا شوند،  می افتم ، می شکنم ، ... .

مولای من ! دوستتان دارم . آن قدر که ... اصلا خودتان که بهتر می دانید. اما بگذارید باز هم بگویم . بگذارید هزار بار بگویم :

دوستتان دارم ، دوستتان دارم  ... .